Eδώ δημοσιεύονται προφίλ , φωτογραφίες και αναμνήσεις ή σχόλια συνεργατών και όσων εργάστηκαν στον όμιλο ΜICROPOLIS την εποχη 1983 ως 2000 και συνετέλεσαν στο αποτέλεσμα.
Φωτογραφίες και κειμενα προς δημοσιευση μπορουν να αποστέλλονται με e-mail.
Λευτέρης Δημητρίου
Προχωρώντας πια στην 6η δεκαετία της ζωής μου, με πολλές από τις αναμνήσεις μου να ξεθωριάζουν, δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω την ηρωική περίοδο ‘85-‘86, όταν είχα την τύχη να διασταυρωθώ με την τροχιά του MICROPOLIS σαν ένας από τους εργαζόμενούς του...
Με νοσταλγία αναπολώ την περίοδο αυτή, όταν ήμουν στα πρώτα επαγγελματικά μου βήματα. Είναι μια παρακαταθήκη που με συνόδεψε στην κατοπινή πορεία μου σαν επαγγελματία αλλά και σαν άνθρωπο. Οι εμπειρίες που αποκόμισα, με βοήθησαν στην σφυρηλάτηση του χαρακτήρα μου και με ώθησαν να ανακαλύψω τομείς που μέχρι τότε ήταν για μένα terra incognita.
Οι άνθρωποι που γνώρισα, διαφορετικοί, ποικιλόμορφοι, αλλά με κοινό γνώρισμα την αγάπη για τους υπολογιστές, τον καλό χαρακτήρα και τη θέληση για σκληρή δουλειά, ήταν το πρώτο κέρδος αυτής της περιόδου. Κατευθυντήρια δύναμη, πάντα ακούραστος, με τις ικανότητες ενός Ολύμπιου αλλά και τις αδυναμίες ενός θνητού, ο Άκης Καραϊωσηφίδης ο εργοδότης μας αλλά και ο μέντοράς μας. Αυστηρός και απαιτητικός αλλά συνάμα δίκαιος και γαλαντόμος, αποτέλεσε, για μένα τουλάχιστον, το παράδειγμα του σωστού επιχειρηματία. (Δυστυχώς, είδος προς εξαφάνιση την σήμερον ημέρα!)
Και είναι αυτή, η έλλειψη ανθρώπων με συνέπεια και όραμα, που μας έφερε στο ναδίρ που βρισκόμαστε σήμερα σαν χώρα και σαν κοινωνία.
Τι να πρωτοθυμηθώ από την εποχή εκείνη:
Το κατάστημα της Στουρνάρη 9 γεμάτο demo μηχανήματα,
Την λαχτάρα στα μάτια των μικρών παιδιών, όταν έρχονταν να αγοράσουν ένα Spectrum ή έναν Amstrad 6128 και την προσπάθεια που καταβάλαμε για να πείσουμε τους γονείς τους ότι δεν ήταν παιχνίδια,
Τον αγώνα να μάθουμε τις διαφορετικές διαλέκτους BASIC ή τις συνδεσμολογίες των ετερόκλητων συστημάτων μικροϋπολογιστών,
Τις αγωνίες για έγκαιρη παράδοση χωρίς να δυσαρεστήσουμε κανένα,
Τις συμμετοχές του MICROPOLIS στις ετήσιες εκθέσεις υπολογιστών,
Τις ομαδικές εξορμήσεις μας υπό την αιγίδα του Άκη σε Παρνασσό και σε κέντρα διασκέδασης,
Τον Νίκο, τον Αντώνη, την Φώφη, την Αλέκα, τον Παναγιώτη, τον Βασίλη, την Γιούλα, τον Διονύση, τον Γιώργο, τον Νικήτα και τόσους άλλους που δεν θυμάμαι τα ονόματά τους πια....
Αισθάνομαι ευτυχής που έστω και για λίγο, είχα μια απειροελάχιστη συμμετοχή σαν απλός εργάτης στο χτίσιμο της μικρής μας πόλης, της Μικρόπολης των υπολογιστών....
Λευτέρης Δημητρίου, Ιανουάριος 2017
Βασίλης Διονάς
Η Τύχη (και η Micropolis) μας έφεραν στον ίδιο τόπο. Εκεί φτιάξαμε την δική μας Μικρο-Πόλη. Γνωριστήκαμε, γίναμε φίλοι, μοιραστήκαμε προβλήματα και όνειρα, συναγελαστήκαμε, ανταλλάξαμε σχέδια και φιλοδοξίες, ερωτευτήκαμε, φλερτάραμε, παντρευτήκαμε, διαφωνήσαμε, συμφιλιωθήκαμε, παλέψαμε, λιγοψυχήσαμε, ξανασηκωθήκαμε, κουτσομπολέψαμε (κυρίως τον Άκη :-) ), ήπιαμε (τον Βόσπορο και την Κασπία), αλλά ας μην συνεχίσω με τα υπόλοιπα ρήματα, γιατί είναι πολλά. Από όλα είχε η Μικρο-Πόλη μας! Όλα αυτά που μας συνέδεσαν! Για αυτό όποτε και αν ξαναβρεθήκαμε η αγκαλιά ήταν ζεστή και τα λόγια αληθινά. Αυτό δεν μας πάψει ποτέ να είναι έτσι ακριβώς!
-
Από όλους είχε η Μικρο-Πόλη μας! Είχε την Μαμά του Λόχου (όλοι ξέρουμε ποια ήταν!), είχε τον Φιλόσοφο, τον Βιαστικό, τον Γκουρού, την Γλυκειά, τον Αδιάφορο, τον Εύθικτο, την Ευαίσθητη, τον Ανεξάρτητο, την Περίεργη, τον Αποφασιστικό, την Πεισματάρα, τον Αστείο, τον Σιωπηλό, τον Ατίθασο, τον Τεμπέλη, τον Αφηρημένο, τον Γλυκούλη, την Γλωσσού, την Ντροπαλή, τον Διπλωμάτη, τον Εγωιστή, τον Σκυθρωπό, τον Ειλικρινή, τον Ζωηρούλη, τον Θαρραλέο, την Καταφερτζού, την Κουτσομπόλα, την Φωνή της Λογικής, τον Μάγκα, τον Παράξενο, τους Πονόψυχους, τους Ταπεινούς, την Ψηλομύτα, την Σουπιά, τον Παρτάκια, τον Μπαρμπα-Στρουμφ, τη Στρουμφίτα, τον Σκουντούφλη, τον Γκρινιάρη, τον Προκόπη, τον Μελένιο, τον Χαχανούλη, τον Λιχούδη και το Ξεφτέρι.
Όλοι μαζί γράψαμε σελίδες που είναι λαμπρές, ξεχωριστές, μοναδικές. Απογειωθήκαμε! Εν πτήσει, ο κάθε ένας από εμάς επέλεξε τον δικό του προορισμό, αλλά εκείνο το ταξίδι είχε γράψει ιστορία και ως γνωστόν, την ιστορία την γράφουν οι παρέες! Ο Νίκος, η Φώφη, ο Γιώργος, η Γιούλα, ο Νίκος, ο Θανάσης, ο Θανάσης, η Ρένα, η Μαρίνα, ο Διονύσης, ο Στέφανος, ο Παναγιώτης, ο Αντώνης, ο Άκης, η Σκούρα και ο Κασκούρας, η Νίκη, η Δέσποινα, ο Χρήστος, ο Κώστας, ο Νικήτας, ο Κοντός, η Αγγελική, η Τζένη. Δεν τους θυμάμαι όλους, αλλά πολύ θα ήθελα να τους θυμηθώ και να συνδέσω την μορφή με το όνομα!!!
@Akis Άκη νομίζω πως πρέπει να ανατρέξεις στο πλούσιο και καλοδιατηρημένο αρχείο σου και να ανεβάσεις στο site την λίστα όλων όσοι εργάστηκαν στις εταιρείες σου και να προσθέσεις την ενότητα "Η Ομάδα"/"Οι Άνθρωποι"! Δεν αρκεί το "Ήμουν κι εγώ εκεί"! Anyway...
Φίλες και Φίλοι εύχομαι το 2017 να είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι γεμάτο όμορφες εκπλήξεις!
Παναγιώτης Γρυπάρης
Υπήρξαμε κάποτε νέοι, φιλόδοξοι, και δραστήριοι...
Εχω την τιμή, να δηλώνω παρών στο χώρο της πληροφορικής απο τα γενοφάσκια της στην Ελληνική αγορά, ήτοι απο το 1983... Μαθουσάλας κανονικός..
Στέλνω μιά corporate photo ανθρώπων της Amstrad Hellas απο την πρώτη μεγάλη έκθεση της εταιρείας το 1987. Ετών 24 τότε, ανάμεσα σε εξαίρετους συναδέλφους, με πολλούς απο τους οποίους συνοδοιπόρευσα στην εταιρεία για 7,5 χρόνια περίπου...
Στις 31 Δεκεμβρίου, 1986 ήρθαν -επιτέλους- τα πολυαναμενόμενα AMSTRAD PC 1512, σε δύο δόσεις (βλέπε δύο νταλίκες) η μία πίσω απ'την άλλη , και οι οποίες ειχαν κλεισει για κάποια ώρα την κυκλοφορία στη Στουρνάρη.... Εβγαιναν απ'την Σπύρου Τρικούπη, οπότε καταλαβαίνεις... Ο κόσμος είχε σχηματισει ουρά απο το ταμείο -όπου η καημένη η Μαρία (και όχι μόνο) εκτελούσε τα δέοντα επι των παραστατικών- έως ΕΞΩ απο το μαγαζί στο πεζοδρόμιο, με τα οποία εβγαιναν οι πελάτες, τα έδειχναν σε μας, και ανάλογα με το τί configuration είχαν αγοράσει, ΚΑΤΕΒΑΖΑΜΕ απο τη νταλίκα τις κούτες με τα τσέρκια, τους τα δίναμε και φεύγανε... Φαντάσου ότι οι προκαταβολές για τα νεόφερτα PC της AMSTRAD, είχαν ξεκινήσει απο το Σεπτέμβρη... Κάποια στιγμή τελείωσε το σκηνικό, και κάπου στις 10:30 το βράδυ (!!!) επαναλαμβάνω 31/12 παραμονη ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ, εφυγα για το σπίτι μου... Αλλες εποχές, μοναδικές στιγμές, χαραγμένες βαθειά στη μνήμη....
Κωστας Δουρδουνης
Η AMSTRAD HELLAS και το Micropolis εκπολίτισε τη μέση αστική οικογένεια δίνοντας ποιοτικά PC για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη κλίμακα.
Ξεκίνησε τη μεγάλη έκρηξη στην αγορά υπολογιστών.Εγγύηση και τεχνική κάλυψη
Παναγιωτης Γρυπαρης
Συμπληρώνοντας τον Κώστα παραπάνω θα έλεγα τα εξής:
Δεν θα ήταν καθόλου υπερβολή να λέγαμε ότι τα Micropolis, ηταν στελεχωμένα με ανθρώπους που εκτός απο γνώσεις, είχαν και μεράκι προσωπικό με το αντικείμενο, κάτι που αποτέλεσε advantage, μιάς και η δική μας γενιά πωλητών (και κατα δεύτερο λόγω τεχνικών κλπ), δεν είχε απλά την ευθύνη της πώλησης ενός προιόντος, αλλά και το να βάζει στο "κλίμα" τους πελάτες που βρίσκονταν με πλήρη άγνοια μπροστά σε μιά έκρηξη μιάς αγοράς προιόντων που άλλαζαν τη φιλοσοφία και τον τρόπο ζωής και δουλειάς μας.... Αυτό, και σύμφωνα με τότε μαρτυρίες πελατών στον υποφαινόμενο, μόνο στα Micropolis συνέβαινε, και αυτό , είναι κάτι που θα πρέπει να μας κάνει υπερήφανους... Αν μη τι άλλο...
......