Ηταν Οκτώβριος του 1983 οταν δυο νέοι Πολιτικοί Μηχανικοί , ο Γιάννης και ο Ακης , με αγάπη και "μεράκι" για τους Υπολογιστές , πού μολις ειχαν αρχίσει να εμφανίζονται στη μορφή του "οικιακου" (στην ... κυριολεξία !) ηλεκτρονικού υπολογιστή, αποφάσισαν να ασχοληθούν επαγγελματικά με το ειδος αυτό, παράλληλα (όπως φανταζόντουσαν !) με το κύριο επάγγελμά τους.
Ηταν η εποχη που μετά τον Sinclair ZX-81 (που ηταν ο πρωτος πρακτικά υπολογιστής που χρησιμοποιούσε κανονική μεγάλη οθόνη και εδινε τη δυνατότητα στον κατοχό του να φτιάξει προγράμματα και να τα "τρεξει", ή να παιξει παιχνίδια) νέοι οικιακοί μικροί υπολογιστές αρχισαν να εμφανίζονται (Commodore, Oric κλπ)
Hδη απο τις αρχες του έτους κυκλοφορουν και 2 περιοδικά για Υπολογιστές το "Computer για ολους" και το "Ηλεκτρονικη και Computer"
Ηταν προφανές οτι αρχιζε μια νεα εποχη !
Η ιδέα των δύο νεων ηταν να δημιουργήσουν ενα κατάστημα που θα ειχε ολους τους υπολογιστές της εποχής και τα περιφερειακα τους (εκτυπωτές, οθόνες κλπ) ωστε ο πελάτης να εχει επιλογή.
Το σημειο της Αθήνας που θα ανοιγε το κατάστημα απετελεσε αντικείμενο προβληματισμού...
Εγινε η ανάλυση οτι οι πιο πιθανοί πρώτοι πελάτες θα ηταν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου σαν πιο κοντινοί στο αντικείμενο έτσι η οδος Στουρνάρη στην οποία υπάρχει η πόρτα που χρησιμοποιούσαν οι φοιτητές (η Κεντρική της Πατησίων χρησιμοποιείτο ελάχιστα), φάνταζε σαν η ιδανική επιλογή.
Βέβαια ελεύθερα μαγαζιά προς ενοικίαση δεν υπηρχαν, αλλα ταυτόχρονα δεν υπήρχαν και τα χρήματα για ενοικίαση ενός κανονικού μαγαζιού (ούτε σκεψη για τον "αέρα" που θα χρειαζοταν για να φύγει ο προηγούμενος ενοικιαστής), ετσι η λύση που βρεθηκε ηταν να ενοικιασθή ενα γωνιακο γραφείο στον πρώτο οροφο (δηλαδη στον κοντινότερο στο ... εδαφος) στη διασταύρωση Στουρνάρη και Τζωρτζ, δηλαδή απέναντι ακριβώς απο την πορτα του Πολυτεχνείου ! Πιο κοντά στην πόρτα-στόχο δεν γινόταν !
Ετσι δημιουργήθηκε ενα "μαγαζί" που ειχε την ιδιομορφία να ειναι σε ... πρώτο όροφο !
Η δευτερη ιδιομορφία ηταν η επίπλωση, που επρεπε να ειναι ομοιόμορφη, αισθητικά ωραία ,πρακτική, στα μέτρα του μαγαζιού, και ... να μην κοστιζει !
Επειδη καθε πρόβλημα εχει τη λύση του, επελέγη σαν υλικο το ... γυαλί. Τρια μεγάλα φύλλα 2x3 μετρα χοντρού μπρονζέ (μελί) γυαλιού κομμένου συμφωνα με τα σχεδια που εγιναν ωστε να μην περισσεψει κανένα κομματάκι ηταν αρκετά.
Τα κομάτια τροχιστηκαν στις ακρες (για να μην κοψει τα χερια του κανενας πελάτης !) και συνδέθηκαν μεταξύ τους με ίδιου χρώματος συνδέσμους αλουμινιου, και η επίπλωση ηταν ετοιμη ! Γραφεία, ράφια , βιβλιοθήκες ολα απο γυαλί !
Μερικοι απο τους πρώτους πελάτες θεώρησαν οτι σπαταλήθηκαν λεφτα στην επίπλωση . Ποιος να τους ελεγε οτι εγινε ετσι για λογους ... οικονομιας !
Ενα μαγαζί ομως επρεπε να εχει εμπορευμα να επιδεικνύει . Τα γραφεία επρεπε να γεμίσουν υπολογιστές (ευτυχώς που δεν υπήρχαν βιτρίνες να θέλουν κι αυτές !)
Πρώτοι επιστρατεύτηκαν οι υπολογιστές που ειχαν σπιτι τους οι δύο συνεταιροι , απο 3 ο καθένας ! Καποιοι αλλοι αγοράστηκαν ωστε να υπάρχουν κατα το δυνατον ενας απο καθε μαρκα, καθως επισης 2-3 οθόνες και 1-2 εκτυπωτές, λιγα περιφερειακά, λίγα πρωτόγονα παιχνιδια σε ... κασσετες , κάποια βιβλία και καποια ξενα περιοδικά υπολογιστών, και ετοιμο το μαγαζί !
Το ονομα φυσικά προβλημάτισε. Στην τελικη φάση, αναμεσα στις δυο φιναλίστ Computopia ( Η ... ουτοπία των computer) και Micropolis ( η πόλις των micro), η δευτερη επεκράτησε παμψηφεί !
Η Micropolis είχε γεννηθεί !
Στις 13 Νοεμβρίου 1983 υπογράφεται το καταστατικό της εταιρείας MICROPOLIS ΟΕ.
Στο τέλος Νοεμβρίου το μαγαζί ανοίγει στην Στουρνάρα και Τζωρτζ στον 1ο όροφο, και στις 19 Δεκεμβρίου 1983 γίνονται τα εγκαίνιά του.
Ο πρώτος καιρός δύσκολος, το μαγαζί στον 1ο όροφο δεν ... επειθε ! Η πρώτη πώληση ενος φθηνού home computer ένα πραγματικό ... θρίλλερ ! Επίδειξη όλων των δυνατοτήτων του στον νεαρό πελάτη , παράθεση επιχειρημάτων κλπ. και μετά απο ώρα ολοκληρώνεται επι τελους η πώληση με ... δόσεις ! Η μητερα του τυχερού νεαρού υπογράφει συναλλαγματικές των 1.500 δραχμών το μήνα, δηλαδή 5 ευρώ (!) σημερινά, αλλά με μεγαλύτερη αγοραστική αξία, η πρώτη απο τις οποίες παρατίθεται παρακάτω ! Οι επόμενες όμως πωλήσεις ήταν οσο πήγαινε και πιο ευκολες, ετσι τον Ιούλιο του 1984 ηρθε το δεύτερο μαγαζι , ισόγειο αυτη τη φορά στην οδο Στουρνάρη παντα, και άρχισε να κτιζεται η αλυσσίδα των καταστημάτων MICROPOLIS σε άλλες πόλεις (βλ. ενότητα " η αλυσσίδα των καταστημάτων MICROPOLIS").
Ετσι οταν τον Αυγουστο του 1984 ερχεται ο... διορισμός του Ακη Καραϊωσηφίδη σαν μόνιμου υπαλλήλου του Υπουργείου Δημοσίων Εργων (ως αποτέλεσμα διαγωνισμού που εγινε μερικούς μήνες πριν), ο Ακης δεν εμφανίζεται στο ραντεβού με το ... Υπουργείο και παραμένει στον Ιδιωτικό τομέα !
Τον Δεκέμβριο του 1984, ο Γιάννης θα αποχωρήσει θέλοντας να αφιερωθεί στον εκδοτικό τομέα που αγαπούσε, ιδρύοντας ένα εκδοτικό Οίκο που έμελλε και αυτος να πρωταγωνιστήσει μεχρι σήμερα στις εκδόσεις, αρχικά βιβλίων για Υπολογιστές και έπειτα γενικού περιεχομένου.
Λιγη ... προϊστορία
Οι δυο νέοι Πολιτικοί Μηχανικοί απόφοιτοι του Ε.Μ.Πολυτεχνείου , ειχαν συναντηθει στο Πανεπιστήμιο της Ουαλλίας στο Swansea, oπου φοίτησαν σε μεταπτυχιακο τμημα (Μ.Sc.) στη Θεωρία των Πεπερασμένων Στοιχείων (Finite elements)
O τρόπος υπολογισμού φορέων οικοδομικών εργων κ.α. με τη χρηση αυτης της μεθόδου απαιτεί την συνταξη προγράμματος Ηλ. Υπολογιστη που γινοταν σε γλωσσα Fortran IV. H κατασκευή προγραμματων σε Fortran για τις αναγκες του μεταπτυχιακού τους κληρονόμησε την αγάπη για τον προγραμματισμό. Στο ΕΜΠ δεν διδασκόταν τίποτα το σχετικό με γλωσσες προγραμματισμού όμως ο Ακης ειχε ηδη μαθει COBOL παρακολουθώντας σχετικο σεμινάριο . Οι γλωσσες αυτες ειναι για τη σημερινή εποχή κατι σαν ... αρχαία Ελληνικά. Επίπονη ηταν και η χρήση του κεντρικού υπολογιστή στο Πανεπιστήμιο του Swansea. Kάθε εντολη του προγράμματος επρεπε να αποτυπωθη πανω σε μια καρτα απο χαρτονι μεσω μιας διατρητικής μηχανης που αναλαμβανε να μετατρεψει τα γραμματα της εντολης σε ... τρυπούλες. 400 εντολές , 400 καρτες ! Ο φοιτητης με τα κουτιά με τις καρτες στον ωμο τα πηγαινε στην πτέρυγα του υπολογιστη και τα παρεδιδε στο ειδικό προσωπικο μεσα απο καποιες θυριδες. Μια τετοια κάρτα εμφανίζεται παρακάτω.
Ο υπολογιστής με την τεραστια υπολογιστικη δύναμη για την εποχη (που ηταν μικρότερη βέβαια απο αυτη που εχει σημερα ο υπολογιστής ενος νεαρου ) βρισκόταν προστατευμενος στο μεγάλο κλιματιζόμενο δωμάτιο του (οι υπολογιστες ηταν οι μονοι που ειχαν το προνόμιο του κλιματισμου τοτε, μια και τα κλιματιστικα για ανθρωπους ηταν αγνωστα), περιστοιχισμενος απο ειδικους χειριστές που μονο αυτοι ειχαν το προνόμιο να τον τροφοδοτουν με τις καρτες των προγραμματων.
Μετα 2-3 ωρες σου επεστρεφαν τις καρτες με ενα χαρτι που περιειχε το συμπερασμα του σοφου υπολογιστη: "Λαθος στη γραμμη 42" δηλαδη στην 42η καρτα. Η διαδικασία ... απλη. Φορτωμα με τα κουτια, πισω στην αιθουσα των διατρητικών μηχανών, αναμονη να αδειασει θεση , διατρηση μιας νεας καρτας στη θεση της λανθασμενης και ξανα στην αιθουσα του υπολογιστη και σε 2-3 ωρες η νεα διαγνωση : "Λαθος στη γραμμη 76" ! Στο λαθος βλεπετε ο υπολογιστης σταματουσε και ετσι δεν μπορουσες να εχεις ολα τα λαθη με τη μία. Αφου σε μερικες μερες τελειωναμε με τα ... ορθογραφικα σφαλματα και επιτελους ο υπολογιστης καταλαβαινε τι θελαμε να του πουμε να κανει, αρχιζε πλεον η διορθωση των σφαλματων λογικης που ηταν αναποφευκτο να υπαρχουν, μετα τη διορθωση των οποιων ετρεχε επι τελους το προγραμμα και τυπωνονταν τα αποτελεσματα. Σχεδόν παντα στον βασικο κορμο του προγραμματος επρεπε να προστεθουν τμηματα (ρουτινες) που θα αντιμετωπιζαν ειδικες περιπτωσεις και θα τελειοποιουσαν το προγραμμα, οποτε η διαδικασια αρχιζε απο την αρχη με τα "Λαθος στη γραμμη 718" κ.ο.κ. !
Βεβαια σε λιγους μηνες σημειωθηκε μια επαναστατικη εξελιξη : Σε μια αιθουσα εγκαταστάθηκαν μερικες τερματικές μηχανες σαν TELEX (μια αρχαία μηχανη αποστολης μυνηματων οχι σε οθονη αλλα σε χαρτι) μεσω των οποιων ο φοιτητης επικοινωνουσε απ ευθειας με τον Η/Υ , διορθωνε επι τοπου τα λαθη και προσθετε σειρες στο προγραμμα τροποποιωντας το , αφου βεβαια την πρωτη φορα το ειχε εισαγει στον Η/Υ σε καρτελλες. Ετσι μειωθηκε ο χρονος μεχρι την τελειοποιηση ενος προγραμματος , αλλα αυξηθηκε ο χρονος... αναμονης εξω απο την αιθουσα των τερματικων για μια θεση οχι στον... ήλιο, αλλά στο τερματικο (ετσι κι αλλιως ηλιος στη Μεγ. Βρεττανια δεν υπηρχε...)
Λιγο πριν το τελος της 12μηνης φοιτησης ενας αλλος υπολογιστης εγκατασταθηκε με τον οποιο επικοινωνουσαμε με οθόνη και ηταν πιο γλωσσομαθής : Μιλουσε ΒΑSIC , τη γλωσσα που επεκρατησε αργότερα στους μικρους οικιακους υπολογιστες !
Τι εξελιξη μεσα σε 12 μηνες !
Η εποχη του προγραμματισμού
Γυρνώντας στην Ελλαδα και μετα την (28-μηνη !) στρατιωτικη θητεια , ο Ακης παράλληλα με το επαγγελμα επιδοθηκε στην κατασκευη προγραμματων για Πολιτικους Μηχανικους ωστε να μπορουν να κανουν τους υπολογισμους που απαιτούσαν οι Στατικες μελετες των κτιριων με τους "υπολογιστες" της εποχής που ηταν οι προγονοι των μικρουπολογιστων του 1983. Ο υπολογιστες αυτοι ηταν σαν εξελιγμενα calculators με μικρη οθονουλα 2-3 γραμμων, και η επαναστατικη τους ιδομορφια ηταν οτι δεχοντουσαν μια σειρα εντολων (ενα προγραμμα δηλαδη) το οποιο ο προγραμματιστης ή ο χρηστης μπορουσε να αποθηκευσει σε ενα μαγνητικο μεσον ωστε να χρησιμοποιηθη πολλες φορες με αλλα δεδομενα καθε φορα.
Ο πρωτος "υπολογιστής" που χρησιμοποιηθηκε ηταν ο TI-59 της Texas Instruments. Το προγραμμα γραφοταν σε μια ειδικη μαγνητικη καρτα περιπου 1 x 5 εκατοστα, και επρεπε να συνταχθη σε μια γλωσσα που μονο ο ΤΙ-59 ... καταλάβαινε.
Ο ΤΙ-59 διαβαζε την καρτα και φορτωνε το προγραμμα. Ακολουθουσε η εισαγωγη δεδομενων και ο ΤΙ-59 εβγαζε τα αποτελεσματα.
Το προγραμμα που αναπτυχθηκε απο τον Ακη ονομαστηκε MICROSTAT-1 και ξεκίνησε η πωληση του σε μηχανικους.
Μολις τελειοποιηθηκε το προγραμμα, εμφανιστηκε ο PC-1211 της SHARP o οποιος δεχοταν γλώσσα ΒΑSIC (!) και εγραφε το προγραμμα του σε κασέτα κασετοφώνου (οσοι δεν ξερουν τι ειναι το κασσετόφωνο ας ρωτησουν τους ... γονεις τους). Η μνημη του ηταν ενα ολοκληρο ΚΒ ! (καντε συγκριση με ενα μεσο Η/Υ της εποχης μας που εχει συνηθως κεντρικη μνημη 4 GB , δηλαδη μολις 4.000.000 φορες μεγαλύτερη !) Μεγαλες εξελιξεις δηλαδη !
Το Στατικο προγραμμα ξαναγραφτηκε σε BASIC και οι πωλήσεις του αρχισαν να αυξάνονται . Μεχρι και στην Κύπρο πουλιόταν όπως φανερώνει ενα φυλλαδιο Κυπριακής εταιρείας που δημοσιεύεται παρακάτω !
Το πως ένα προγραμμα που υπολόγιζε πολυόροφες οικοδομές "στριμωχθηκε" σε 1 ΚΒ μνημης ειναι μια αλλη ιστορια. Μεχρι και αντισεισμικος ελεγχος γινοταν με το προγραμμα αυτο.
Οι Πολιτικοί Μηχανικοι που αγοραζαν το προγραμμα, δεν αγοραζαν και τον SHARP που τους προσφερόταν μαζι, προτιμωντας να τον αγορασουν απο ενα "κανονικό" μαγαζι , και οχι απο καποιο συναδελφο τους.
Ηταν λοιπον φανερο οτι αν ηθελε κανεις να πουλαει υπολογιστες και προγραμματα μαζί, θα επρεπε να ανοιξει ενα μαγαζι υπολογιστών που να πουλαει και προγραμματα, και οχι το αντιστροφο (ενα software house που να πουλαει και υπολογιστες !).
Ετσι γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας ενος μαγαζιού !
01-Statika
02-sharp
03-Dokos
04-Dokos
05-Diorismos
06-1st-sale
07-PC-card
08-magnetic-card-TI-59
09-Ti-59
10-SHARP_PC-1211-with-cassete-recorder
11-SharpPC1211_5
